Mmancava ancora pocu pi mm’ arbìa,
e u gaddhu ggià ddu voti avìa cantatu,
mentri me nonna ddhà, nta ddha majìa,
squagghjava chjanu, chjanu lu livatu.
A luci i na lumera rischiarava,
e mme patri sistemava i mpicicugghj;
nu ccendiri nte petri poi stricava
e nci mentiva focu a ddhi bampugghj.
Quandu ‘a fiamma diventava ardenti,
i nostri facci megghju i lluminava
e nnui figghjoli ddha, tutti cuntenti,
davanti ‘o furnu chi spittuddhiava.
Sentu ddhu bbellu sciauru i jurmanu,
mbischjatu a cchiddhu d’ ‘a lacciata,
i pugna chi nfundavunu man manu,
nfina a qquandu a farina era mpastata.
Nu scrufulu poi jiva avantarretu
in modu u furnu m’ era pulizzatu;
e ppoi na pala longa cchjù dd’ un metru
zziccava intra u pani levitatu.
Ed eccu ddhi cuddhuri nfinarmenti
ndorati e ppronti pu solitu rritu;
pani caddu tra li nostri denti,
cu rrigunu e ogghju d’ u trappitu.
Na vota poi chi ttuttu si sfurnava
e nta li ggistri era sistematu,
a nnu’ autri figghjoleddhi ndi ttuccava,
mi nciu purtamu a ttuttu u vicinatu.
Sti cosi mi ggiravunu nta testa
l’ autra vota ‘o supermercatu,
mentri scafuliava nta na cesta,
tutta china ‘i pani già mbustatu.
Bruno Martorano 10 /10/2013